De nachtmerrie van iedere fokker: een lege box

Na een voorbeeldige dracht blijkt het veulen een ‘dwarsligger’, moet de merrie naar de kliniek waar een keizersnede wordt uitgevoerd, maar overleven zowel de merrie als het veulen niet. Het is de nachtmerrie van iedere fokker en het overkwam KFPS-directeur Marijke Akkerman. Ze deelt -heel moedig- haar verhaal met een duidelijk advies: ‘deel de doodsoorzaak, en stuur een haarmonster van zowel veulen als merrie op naar het KFPS. Het kost de fokker niets, maar die informatie kan behulpzaam zijn bij onderzoek naar mogelijk erfelijke gebreken.’

Na zes gezonde veulens weer drachtig

Marijke haar Kroonmerrie Lyfke fan A. Kroon Sport A (Norbert 444 x Onne 376) stond op het punt van veulenen van haar zevende veulen. Na zes gezonde veulens ging ook deze keer alles voorspoedig. De bevalling zette in, maar zette niet door en de dierenarts werd gebeld. Een verkeerde ligging van het veulen was de oorzaak van de stagnatie. De merrie werd in de trailer geladen en naar Dierenkliniek Wolvega gereden waar een keizersnede de enige optie was, zo bleek na onderzoek van de dierenarts.

Merrie en veulen niet te redden

Het merrieveulen had verschillende anatomische afwijking door de dwarsligging en met pijn in het hart werd besloten het veulen te euthanaseren omdat het geen kans zou hebben op een normaal paardenleven. Alhoewel een keizersnede dankzij deskundige dierenartsen en voortschrijdende technologie een zeer goede kans van slagen heeft voor veulen en merrie, bleek in dit geval de dertienjarige Lyfke dermate te bloeden dat ondanks grote inzet van de dierenartsen ook zij niet te redden viel. De droom van een mooi veulen en een blije merrie in de wei spatte ruw en verdrietig uiteen.

Enorme pech

Hoe kan het is dan vrij snel de volgende vraag. Het antwoord is: enorme pech. Het veulen bleek een zogenaamde dwarsligger die tijdens de dracht in beide baarmoederhoornen ontwikkelde in plaats van in één baarmoederhoorn en het baarmoederlichaam. Daarbij waren de achterbenen langs het lichaam naar voren geslagen en vergroeid, net als hals en hoofd door gebrek aan ruimte om te groeien. Van een erfelijk gebrek was gelukkig geen sprake, maar desalniettemin zijn er haarmonsters genomen en ingestuurd naar het stamboek. De dierenarts deelt zijn bevindingen en zo kan deze informatie behulpzaam zijn bij het in kaart brengen van doodsoorzaken.. De pijn van het verlies is er niet minder om. De band tussen mens en dier is bijzonder, en kwetsbaar. Wanneer je paarden houdt kan je dit overkomen, maar het went nooit.

Lees het uitgebreide verhaal in Phryso april/mei.